Wandita op Bal Anand en Umang
Door: Vandita Crezée
Blijf op de hoogte en volg Vandita
30 Januari 2017 | India, Karjat
Lieve allemaal,
Op 15 januari hadden mijn oom, tante en moeder mij naar Schiphol gebracht. Als verassing kwamen mijn zus en haar vriend mij ook uitzwaaien. Wat was dit een goed begin van mijn avontuur naar India!!!
Mijn vlucht van 8,5 uur vliegen is goed verlopen. Om 00.30u Indiase tijd kwam ik aan op Mumbai airport. In India is het 4,5 uur later.
Zoals afgesproken stond mijn Personal taxi driver Dilip mij bij de uitgang op te wachten. Dilip kon mij nog goed herinneren van mijn vorige reis in 2013. Eenmaal aangekomen op Bal Anand was de poort gesloten, niemand deed open. Door het getoeter van de taxi kwamen de buren die rondom Bal Anand wonen ook even kijken, lekker Indiaas!! Eindelijk, na een aantal pogingen bellen kwam er beweging in en deed de medewerker de poort open.
Aangezien ik als enige vrijwilliger in het kindertehuis Bal Anand verblijf, heb ik de twee persoonskamer voor mijzelf alleen. De vrijwilligerskamer is een prima basic woonruimte.
De volgende dag was het eerste avontuur al begonnen: de geldeenheid Roepies uit de bank halen; gelukt!
De Indiase bevolking heeft hier als vervoersmiddel o.a. een Riksja. Aangezien ik nog geen geld had om een riksjachauffeur te betalen, ben ik naar het centrale punt van Mumbai gelopen: Diamant Garden. Vanaf het kindertehuis is dit ongeveer 15 minuten lopen. In zo’n klein straatje zie je al zoveel, zoals een taxichauffeur die zijn taxi staat schoon te maken en de kraampjes die je aan de kant van de weg ziet staan. De mensen op straat keken mij toch wel heel gek aan.
Het kindertehuis Bal Anand bestaat uit 5 verdiepingen, waarvan er 4 afdelingen worden gebruikt. Op dit moment wonen er 74 kinderen.
De eerste dag heb ik mij voornamelijk op de afdelingen georiënteerd, ik heb bijvoorbeeld de kinderen geholpen bij schoollessen. De kinderen gaan elke dag naar school. Ook wordt er in Bal Anand
2 á 3 keer in de week (bij)les aan hen gegeven. De rest van de week heb ik mijn werkschema gecombineerd op 2 verschillende afdelingen.
’s Morgens ondersteunde ik op de tweede verdieping, hier liggen kinderen met een handicap. Door mijn Verzorgende opleiding probeer ik de werkzaamheden in de zorg, voor het personeel, wat makkelijker te maken.
Na mijn lunchpauze ondersteunde ik op de derde verdieping, hier liggen de baby’s, peuters, kleuters.
Als vrijwilliger sta je boventallig. Het is duidelijk te zien dat het vaste personeel erg blij is met de vrijwilligers. Ik heb bijvoorbeeld wat meer tijd om de kinderen wat extra liefde en aandacht te geven, ik ga soms met de kinderen buiten spelen, help mee met het eten en drinken.
De kinderen beginnen mij al redelijk te kennen en vinden het leuk als ik weer op de afdeling kom. Ik heb hen het kinderliedje hoofd-schouder-knieën-teen aangeleerd, waar ze heel enthousiast aan meededen :-D.
Hoewel de communicatie met zowel de kinderen als het personeel wat moeilijker is, kom ik met handen- en voetenwerk al een heel eind. De oudste kinderen spreken al goed Engels, dus met hun kan ik wat makkelijker praten.
Als ik mij aan iedereen voorstel, dan vinden ze de naam Vandita heel raar. In India wordt de V uitgesproken als een W. Iedereen noemt mij nu Wandita, wat ik nou maar zo laat :-P.
De directrice Sulu had 2 jurken voor mij meegenomen, waarvan ik er 1 heb gekocht. Toen ik de jurk aan het personeel liet showen, vonden ze de legging die ik eronder droeg absoluut niet kunnen, haha!
Op woensdagavond kwam ik zoals afgesproken om 20.00u, voor het avondeten, de keuken/eetzaal binnenlopen. Eén van de oudste kinderen was een klein meisje eten geven. Toen ik erbij kwam zitten vertelde ze dat dit een nieuw kindje is. Het meisje was die middag door haar ouders binnengebracht in het kindertehuis. Toen wij aan het eten waren kwam het meisje, helemaal over haar toeren, de eetzaal binnen lopen. Het enige wat ze uitsprak: ‘Mama’!!! Het meisje kwam uiteindelijk toch naast mij zitten om getroost te worden. Dit maakte mij tegelijkertijd verdrietig en boos.
Op donderdagmiddag heb ik samen met een andere vrijwilliger, waarmee ik op de zorgboerderij ga werken, een excursie door de Slums gemaakt: ‘Dharavi tour’. Een erg mooie en indrukwekkende excursie om gezien te hebben!!!
Zaterdag 21 januari kwam ik met de andere vrijwilliger Yelappa, na een lange autorit van 2 uur, aan op de Zorgboerderij Umang. Hier wonen meervoudig beperkte (jong)volwassenen.
‘s Avonds werd er een klein feestje gehouden, om de verjaardag van de vrijwilliger Yelappa te vieren. Het personeel en de bewoners hebben geprobeerd om er een traditioneel Nederlandse verjaardag van te maken, met taart eten en dansen. Het was erg gezellig. Bovendien was dit gelijk een leuke manier om de bewoners wat beter te leren kennen. Tijdens de vakantie van 2013 heb ik samen met mijn moeder, tante, zus en haar vriend een bezoek gebracht aan de zorgboerderij Umang. Sommige bewoners konden mij nog herinneren van de vorige reis, wat ik toch knap vind! De zorgboerderij herkende ik haast niet meer terug, het is veel uitgebreider geworden.
Op de zorgboerderij zijn de werktijden van 7u tot 21.30u. Mijn eerste werkdag heb ik mij voornamelijk georiënteerd, hoe ziet de dag eruit, wie zijn de bewoners, wat voor taken heeft iedereen?
Er bestaan 3 kamers, waarin 5 bewoners slapen. Nadat de bewoners zijn omgekleed en er is gebeden, beginnen we de dag met yoga. Na het ontbijt wordt er weer een gebed/zegening gehouden en het dag nieuws besproken. Daarna heeft iedereen zijn eigen huishoudelijke taakje.
Langzaam leer ik de bewoners steeds beter kennen, door middel van observatie en het lezen van hun Reports.
Het personeel stelt het op prijs als je eens meegaat ter ondersteuning van een therapie of met boodschappen doen. Ik vind dit persoonlijk wel een prettige afwisseling, dan ben je ook even van de zorgboerderij af en zie je ook nog eens wat van de omgeving.
Zoals afgesproken met de directrice zijn we maandagmiddag naar Mumbai vertrokken, met een zeer autistisch meisje, om een therapie mee te maken. Interessant om te zien hoe dat hier gaat. Op de terugweg zat het meisje tussen ons in op de achterbank. Het meisje maakte langzaam contact, pakte mijn hand vast en kwam tegen mij aanliggen. Ik vertelde dit aan de directrice, die voorin de auto zat, ‘Wonderfull’ zei ze!.
Ook ben ik vrijdag mee geweest met een meisje, die voor onderzoeken naar het ziekenhuis moet.
Op donderdag 26 januari was er een feestdag in India: ‘Republic Day’. Het houdt in dat dit jaar de 68ste verjaardag van de repbliek is gevierd. De dag begon met een gebed, wat werd gevolgd met dansen van de bewoners.
Mijn eerste E2.000,-- van het sponsorgeld heb ik besteedt aan de stroomvoorzieningen op de zorgboerderij Umang. Op dit moment wordt de stroomvoorzieningen gedeeld met de buren. Nog niet zo lang geleden heeft er op de zorgboerderij Umang ernstige beschadigingen plaatsgevonden, vanwege een ontploffing van de transformator. Ik vind het fijn om te weten dat ik iets kan bijdrage voor de veiligheid van het personeel en de bewoners. Namens de directrice Sulu van het kindertehuis, bedankt hiervoor!
Op 29 januari is er in de kerk gecollecteerd voor de Stichting. Zondagmiddag heb ik te horen gekregen dat er ongeveer E1.000,-- is binnengehaald. Wat is dit een mooi bedrag!
Inmiddels zit ik alweer 2 weken in India. Wat heb ik in deze korte periode al veel gezien en meegemaakt. De tijd gaat hard als je het naar je zin hebt. Het voelt goed om weer terug te zijn in India te zijn; vooral de geuren, het getoeter van de taxi’s en Riksja’s, de mooie kledingdracht, de chaos in de stad.
Lieve groet, Vandita
Op 15 januari hadden mijn oom, tante en moeder mij naar Schiphol gebracht. Als verassing kwamen mijn zus en haar vriend mij ook uitzwaaien. Wat was dit een goed begin van mijn avontuur naar India!!!
Mijn vlucht van 8,5 uur vliegen is goed verlopen. Om 00.30u Indiase tijd kwam ik aan op Mumbai airport. In India is het 4,5 uur later.
Zoals afgesproken stond mijn Personal taxi driver Dilip mij bij de uitgang op te wachten. Dilip kon mij nog goed herinneren van mijn vorige reis in 2013. Eenmaal aangekomen op Bal Anand was de poort gesloten, niemand deed open. Door het getoeter van de taxi kwamen de buren die rondom Bal Anand wonen ook even kijken, lekker Indiaas!! Eindelijk, na een aantal pogingen bellen kwam er beweging in en deed de medewerker de poort open.
Aangezien ik als enige vrijwilliger in het kindertehuis Bal Anand verblijf, heb ik de twee persoonskamer voor mijzelf alleen. De vrijwilligerskamer is een prima basic woonruimte.
De volgende dag was het eerste avontuur al begonnen: de geldeenheid Roepies uit de bank halen; gelukt!
De Indiase bevolking heeft hier als vervoersmiddel o.a. een Riksja. Aangezien ik nog geen geld had om een riksjachauffeur te betalen, ben ik naar het centrale punt van Mumbai gelopen: Diamant Garden. Vanaf het kindertehuis is dit ongeveer 15 minuten lopen. In zo’n klein straatje zie je al zoveel, zoals een taxichauffeur die zijn taxi staat schoon te maken en de kraampjes die je aan de kant van de weg ziet staan. De mensen op straat keken mij toch wel heel gek aan.
Het kindertehuis Bal Anand bestaat uit 5 verdiepingen, waarvan er 4 afdelingen worden gebruikt. Op dit moment wonen er 74 kinderen.
De eerste dag heb ik mij voornamelijk op de afdelingen georiënteerd, ik heb bijvoorbeeld de kinderen geholpen bij schoollessen. De kinderen gaan elke dag naar school. Ook wordt er in Bal Anand
2 á 3 keer in de week (bij)les aan hen gegeven. De rest van de week heb ik mijn werkschema gecombineerd op 2 verschillende afdelingen.
’s Morgens ondersteunde ik op de tweede verdieping, hier liggen kinderen met een handicap. Door mijn Verzorgende opleiding probeer ik de werkzaamheden in de zorg, voor het personeel, wat makkelijker te maken.
Na mijn lunchpauze ondersteunde ik op de derde verdieping, hier liggen de baby’s, peuters, kleuters.
Als vrijwilliger sta je boventallig. Het is duidelijk te zien dat het vaste personeel erg blij is met de vrijwilligers. Ik heb bijvoorbeeld wat meer tijd om de kinderen wat extra liefde en aandacht te geven, ik ga soms met de kinderen buiten spelen, help mee met het eten en drinken.
De kinderen beginnen mij al redelijk te kennen en vinden het leuk als ik weer op de afdeling kom. Ik heb hen het kinderliedje hoofd-schouder-knieën-teen aangeleerd, waar ze heel enthousiast aan meededen :-D.
Hoewel de communicatie met zowel de kinderen als het personeel wat moeilijker is, kom ik met handen- en voetenwerk al een heel eind. De oudste kinderen spreken al goed Engels, dus met hun kan ik wat makkelijker praten.
Als ik mij aan iedereen voorstel, dan vinden ze de naam Vandita heel raar. In India wordt de V uitgesproken als een W. Iedereen noemt mij nu Wandita, wat ik nou maar zo laat :-P.
De directrice Sulu had 2 jurken voor mij meegenomen, waarvan ik er 1 heb gekocht. Toen ik de jurk aan het personeel liet showen, vonden ze de legging die ik eronder droeg absoluut niet kunnen, haha!
Op woensdagavond kwam ik zoals afgesproken om 20.00u, voor het avondeten, de keuken/eetzaal binnenlopen. Eén van de oudste kinderen was een klein meisje eten geven. Toen ik erbij kwam zitten vertelde ze dat dit een nieuw kindje is. Het meisje was die middag door haar ouders binnengebracht in het kindertehuis. Toen wij aan het eten waren kwam het meisje, helemaal over haar toeren, de eetzaal binnen lopen. Het enige wat ze uitsprak: ‘Mama’!!! Het meisje kwam uiteindelijk toch naast mij zitten om getroost te worden. Dit maakte mij tegelijkertijd verdrietig en boos.
Op donderdagmiddag heb ik samen met een andere vrijwilliger, waarmee ik op de zorgboerderij ga werken, een excursie door de Slums gemaakt: ‘Dharavi tour’. Een erg mooie en indrukwekkende excursie om gezien te hebben!!!
Zaterdag 21 januari kwam ik met de andere vrijwilliger Yelappa, na een lange autorit van 2 uur, aan op de Zorgboerderij Umang. Hier wonen meervoudig beperkte (jong)volwassenen.
‘s Avonds werd er een klein feestje gehouden, om de verjaardag van de vrijwilliger Yelappa te vieren. Het personeel en de bewoners hebben geprobeerd om er een traditioneel Nederlandse verjaardag van te maken, met taart eten en dansen. Het was erg gezellig. Bovendien was dit gelijk een leuke manier om de bewoners wat beter te leren kennen. Tijdens de vakantie van 2013 heb ik samen met mijn moeder, tante, zus en haar vriend een bezoek gebracht aan de zorgboerderij Umang. Sommige bewoners konden mij nog herinneren van de vorige reis, wat ik toch knap vind! De zorgboerderij herkende ik haast niet meer terug, het is veel uitgebreider geworden.
Op de zorgboerderij zijn de werktijden van 7u tot 21.30u. Mijn eerste werkdag heb ik mij voornamelijk georiënteerd, hoe ziet de dag eruit, wie zijn de bewoners, wat voor taken heeft iedereen?
Er bestaan 3 kamers, waarin 5 bewoners slapen. Nadat de bewoners zijn omgekleed en er is gebeden, beginnen we de dag met yoga. Na het ontbijt wordt er weer een gebed/zegening gehouden en het dag nieuws besproken. Daarna heeft iedereen zijn eigen huishoudelijke taakje.
Langzaam leer ik de bewoners steeds beter kennen, door middel van observatie en het lezen van hun Reports.
Het personeel stelt het op prijs als je eens meegaat ter ondersteuning van een therapie of met boodschappen doen. Ik vind dit persoonlijk wel een prettige afwisseling, dan ben je ook even van de zorgboerderij af en zie je ook nog eens wat van de omgeving.
Zoals afgesproken met de directrice zijn we maandagmiddag naar Mumbai vertrokken, met een zeer autistisch meisje, om een therapie mee te maken. Interessant om te zien hoe dat hier gaat. Op de terugweg zat het meisje tussen ons in op de achterbank. Het meisje maakte langzaam contact, pakte mijn hand vast en kwam tegen mij aanliggen. Ik vertelde dit aan de directrice, die voorin de auto zat, ‘Wonderfull’ zei ze!.
Ook ben ik vrijdag mee geweest met een meisje, die voor onderzoeken naar het ziekenhuis moet.
Op donderdag 26 januari was er een feestdag in India: ‘Republic Day’. Het houdt in dat dit jaar de 68ste verjaardag van de repbliek is gevierd. De dag begon met een gebed, wat werd gevolgd met dansen van de bewoners.
Mijn eerste E2.000,-- van het sponsorgeld heb ik besteedt aan de stroomvoorzieningen op de zorgboerderij Umang. Op dit moment wordt de stroomvoorzieningen gedeeld met de buren. Nog niet zo lang geleden heeft er op de zorgboerderij Umang ernstige beschadigingen plaatsgevonden, vanwege een ontploffing van de transformator. Ik vind het fijn om te weten dat ik iets kan bijdrage voor de veiligheid van het personeel en de bewoners. Namens de directrice Sulu van het kindertehuis, bedankt hiervoor!
Op 29 januari is er in de kerk gecollecteerd voor de Stichting. Zondagmiddag heb ik te horen gekregen dat er ongeveer E1.000,-- is binnengehaald. Wat is dit een mooi bedrag!
Inmiddels zit ik alweer 2 weken in India. Wat heb ik in deze korte periode al veel gezien en meegemaakt. De tijd gaat hard als je het naar je zin hebt. Het voelt goed om weer terug te zijn in India te zijn; vooral de geuren, het getoeter van de taxi’s en Riksja’s, de mooie kledingdracht, de chaos in de stad.
Lieve groet, Vandita
-
30 Januari 2017 - 18:48
Annemarie:
Lieve Vandita, wat heb je al veel meegemaakt en wat leuk om jouw bevindingen te lezen. Je hebt een mooie aanpak van schrijven, het is interessant om te lezen! Heel veel plezier en uiteraard fijn dat je daar van betekenis kan zijn! Mooi bedrag heb je opgehaald, heel prettig dat je voor de bevolking wat kunt doen! Ik ben trots op je! X Annemarie -
30 Januari 2017 - 19:40
Heleen En Bert:
Hoi Wandita, mooie naam heb je gekregen hoor. Klinkt vast heel mooi. Wij vinden het erg leuk om je verslag te lezen en de foto's te bekijken. Er zit een wereld van verschil tussen de verschillende foto's zeg. Maar jij staat er overal stralend op. En daar zijn we heel blij om. Goede tijd verder hoor! Voor nu weer hartelijke groetjes uit Ambacht, Bert en Heleen -
30 Januari 2017 - 20:12
Rolf En Marijke:
Hoi Vandita,
Wat leuk om jouw avonturen te lezen aan de andere kant van de wereld. Overal hebben mensen aandacht en liefde nodig. Je kan aan de foto's zien dat je het naar je zin hebt. De koude winter zal je niet missen. Het is mooi om te lezen dat je al goed hebt kunnen helpen.Wij zijn nieuwsgierig naar de volgende belevenissen.
Veel groetjes,
Rolf en Marijke -
30 Januari 2017 - 20:38
Jacomien:
Lieve Wandita,
Wat leuk om te lezen over je eerste ervaringen! Fijn dat je zo enthousiast bent en dat je zulk goed werk kunt doen. Ik ben trots op mijn niggie hoor. Leuk ook al die foto's, zo krijgen we een indruk van hoe het er daar uitziet. Veel succes en plezier en geniet maar van deze bijzondere buitenlandervaring!
Groetjes, Jacomien -
30 Januari 2017 - 21:09
Diedy:
Hallo Vandita,
Zonet met veel genoegen je uitgebreide verslag gelezen. Je hebt inderdaad in die twee weken al heel wat beleefd, ik kan me voorstellen dat de tijd vliegt!
Heel bijzonder dat je daar allerlei hand- en spandiensten kunt verrichten. En fijn voor je om te merken dat de vaste medewerkers blij zijn met jouw inbreng. Leuk om door je foto's een beetje een idee te krijgen waar jij nu bent. Kan je goed tegen de warmte? En hoe zijn de maaltijden?
Wat grappig, dat ze jouw legging maar vreemd vinden. En dat je daar Wandita heet.
Ik denk, dat je door al de ervaringen die je opdoet, een onvergetelijke tijd aan het beleven bent.
Geniet er maar zoveel mogelijk van. Succes gewenst en ook sterkte met alles.
liefs,
Diedy -
30 Januari 2017 - 21:27
Jos:
Hoi Vandita,
Wat een goed verslag en leuke foto's. Wat zullen ze jou waarderen. Je doet schitterend werk meid! Ik zeg het nog eens een keer: ik heb zo veel respect voor je! Morgen gaan we naar Lia, om haar verjaardag vieren. We zullen je wel een beetje missen hoor, maar we weten dat je daar zulk goed werk doet..........
Dat zal je moeder ongetwijfeld heel veel goed doen! Pas goed op jezelf en ik zie uit naar je volgend verslag!
Heel veel liefs,
Jos -
30 Januari 2017 - 21:45
Co:
Hoi Diet,
Wat leuk om weer iets van je te horen. Vind het fijn dat je het zo goed maakt. Je hebt in die twee weken al veel meegemaakt joh! Het is fantastisch wat jij voor die kinderen doet! Gezellig dat je na je werk met Yeleppa in het Nederlands kan praten. De foto's laten zien dat je lekker veel lol maakt met de kinderen. Ben zo trots op jou! Veel succes en veel plezier! Geniet maar volop in dat mooie land! Take care! Dikke kuus van Co -
30 Januari 2017 - 22:19
Judit:
Mooi verslag, Vandita! Super stoer wat jij daar doet!
Liefs, Judit & co -
30 Januari 2017 - 22:58
Lia :
Ha lieve Diet,
Tot mijn verrassing zag ik net dat je tijd hebt gevonden om een mooi verhaal van je belevenissen op je blog te plaatsen. Zo fijn dat je het zo goed naar je zin hebt!
Ontzettend leuk om al die bekende beelden op de foto's weer te zien.
Wel jammer dat je morgen niet op mijn verjaardag kunt zijn en dus een lekker stuk eigengebakken appeltaart misloopt. Maar gelukkig gaan we morgen wel even skypen; duimen dat we verbinding krijgen!!
Heel veel succes met je mooie werk daar en geniet van alles.
Dikke kus, mama -
31 Januari 2017 - 10:44
Marina:
Wat een goed verslag van je belevenissen in de afgelopen weken.Ik heb er bewondering voor dat je dit doet en wens je heel veel succes in het werk en vooral veel plezier met de kinderen. De foto's zijn ook erg leuk om te zien.
Het allerbeste gewenst en groeten van Marina -
31 Januari 2017 - 15:40
Hermine:
Leuk verslag heb je gemaakt zeg, ook die foto,s erbij.
Ik vind je dapper hoor, zo alleen reizen.
Ik heb het stukje uitgeprint om het aan mijn ouders te laten lezen.
Veel succes verder.
hermine -
01 Februari 2017 - 11:17
Oma:
Lieve Vandita,
Vind het heel fijn te zien en lezen dat jij het zo goed maakt in India. Hoor net dat je met Co hebt geskypt; fijn dat dat ook kan! Ik zou het leuk vinden ook eens met je te skypen wanneer Co of Jos beneden zijn met hun Ipad. Als dat niet lukt dan hoor ik toch wel via hen hoe je 't maakt. Wens je het allerbeste voor de komende weken en ben echt heel blij met je goede berichten. Veel plezier en succes. Veel liefs van Oma -
06 Februari 2017 - 12:36
Kirti:
Ha Diet,
Je verslag is heel leuk en ik kan me de verschillende Indiase taferelen goed voorstellen. Fijn dat je het naar je zin hebt. En wat knap dat je al zo snel een band weet op te bouwen met de Indiase kids en jongeren. Ze zullen daar vast net zo trots op je zijn als wij hier allemaal in Nederland :)
Gauw tot skypes? X Kirti -
22 Februari 2017 - 23:08
Erna Van Der Staaij:
Hoi Vandita,
Inmiddels ben je al weer een paar weken verder maar ik lees nu dit verslag pas.
Wat schrijf je het leuk op allemaal. En wat beleef je veel in korte tijd.
Mooi wat je met het geld kan doen!!
Heel veel mooie momenten en succes met alles wat je verder nog gaat doen!!
Groetjes, Erna
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
